دوشنبه ۲۲ اردیبهشت ۰۴ | ۱۴:۴۱ ۷ بازديد
ضدعفونی کردن آب استخر برای حفظ سلامت شناگران و افزایش عمر مفید تجهیزات استخر امری ضروری است. این فرآیند با حذف میکروارگانیسم‌ها، باکتری‌ها و عوامل بیماری‌زا، مانع از کدر شدن آب و رشد جلبک‌ها می‌شود. رعایت استانداردها در ضدعفونی استخرها، از آسیب به پوست و بدن کاربران نیز جلوگیری می‌کند.
آب شفاف الزاماً به معنای آب پاک نیست، چرا که ممکن است حاوی ویروس‌ها و باکتری‌های خطرناکی باشد که از طریق پوست منتقل می‌شوند. ویروس‌هایی مانند تبخال و زگیل که در محیط‌های مرطوب رشد می‌کنند، در آب استخرهای آلوده بسیار فعال هستند. از آنجایی که این ویروس‌ها درمان قطعی ندارند و ممکن است بدون علائم مشخص در بدن باقی بمانند، ضدعفونی اصولی استخر، حتی در محیط‌های خانگی، اهمیت بسیاری دارد.
در استخرهای عمومی معمولاً از کلر گازی یا هیپوکلریت سدیم استفاده می‌شود، در حالی که استخرهای خانگی از قرص‌های کلر یا پودر کلر با پایه کلسیم بهره می‌برند. کلر انواع مختلفی دارد که هر کدام با توجه به کاربرد مشخص، باید در مقادیر استاندارد تزریق شوند. میزان کلر آزاد باقی‌مانده باید بین ۱ تا ۱۰ میلی‌گرم در لیتر باشد. استفاده بیش از حد از کلر، می‌تواند باعث سوزش چشم، خشکی پوست، تخریب تجهیزات، و ایجاد رسوبات شود.
یکی دیگر از معیارهای کلیدی در کیفیت آب استخر، شاخص ریداکس (ORP) است. این شاخص توانایی آب در اکسیداسیون و از بین بردن باکتری‌ها را نشان می‌دهد. هر چه ORP بالاتر باشد، آب استخر سالم‌تر و توانایی ضدعفونی بالاتری دارد. اندازه‌گیری ORP با استفاده از پروب‌های مخصوص و با واحد میلی‌ولت انجام می‌شود.
در مجموع، برای حفظ ایمنی کاربران و سلامت تجهیزات، باید فرآیند ضدعفونی آب استخر با دقت، آگاهی و رعایت دستورالعمل‌های بهداشتی انجام گیرد. غفلت در این زمینه می‌تواند منجر به شیوع بیماری‌های پوستی و تنفسی شود، حتی در استخرهای خانگی.
آب شفاف الزاماً به معنای آب پاک نیست، چرا که ممکن است حاوی ویروس‌ها و باکتری‌های خطرناکی باشد که از طریق پوست منتقل می‌شوند. ویروس‌هایی مانند تبخال و زگیل که در محیط‌های مرطوب رشد می‌کنند، در آب استخرهای آلوده بسیار فعال هستند. از آنجایی که این ویروس‌ها درمان قطعی ندارند و ممکن است بدون علائم مشخص در بدن باقی بمانند، ضدعفونی اصولی استخر، حتی در محیط‌های خانگی، اهمیت بسیاری دارد.
در استخرهای عمومی معمولاً از کلر گازی یا هیپوکلریت سدیم استفاده می‌شود، در حالی که استخرهای خانگی از قرص‌های کلر یا پودر کلر با پایه کلسیم بهره می‌برند. کلر انواع مختلفی دارد که هر کدام با توجه به کاربرد مشخص، باید در مقادیر استاندارد تزریق شوند. میزان کلر آزاد باقی‌مانده باید بین ۱ تا ۱۰ میلی‌گرم در لیتر باشد. استفاده بیش از حد از کلر، می‌تواند باعث سوزش چشم، خشکی پوست، تخریب تجهیزات، و ایجاد رسوبات شود.
یکی دیگر از معیارهای کلیدی در کیفیت آب استخر، شاخص ریداکس (ORP) است. این شاخص توانایی آب در اکسیداسیون و از بین بردن باکتری‌ها را نشان می‌دهد. هر چه ORP بالاتر باشد، آب استخر سالم‌تر و توانایی ضدعفونی بالاتری دارد. اندازه‌گیری ORP با استفاده از پروب‌های مخصوص و با واحد میلی‌ولت انجام می‌شود.
در مجموع، برای حفظ ایمنی کاربران و سلامت تجهیزات، باید فرآیند ضدعفونی آب استخر با دقت، آگاهی و رعایت دستورالعمل‌های بهداشتی انجام گیرد. غفلت در این زمینه می‌تواند منجر به شیوع بیماری‌های پوستی و تنفسی شود، حتی در استخرهای خانگی.